به گزارش مشرق، مسأله مهدویت و اعتقاد به منجی از موضوعات مطرح در میان همه ملت‌ها و مکتب‌های الهی و مادی است و در اسلام تمام فرقه‌ها و مذاهب اسلامی در انتظار یک مصلح جهانی از دودمان رسول خدا(ص) به سر می‌‌برند و به عنوان یک اعتقاد عمومی امت اسلامی مورد توجه بوده است، هر چند که اهل سنت آن را به عنوان یک مسأله فرعی مسلم پذیرفتند، اما شیعیان با اتصال به معارف الهی نورانی اهل بیت(ع) و ارائه صفات و ویژگی‌ها و فلسفه و اهداف روشن در اعتقاد به مهدویت، چشمه امید به آینده را در دل ستمدیگان و ملت‌های محروم باز کرده است، البته در این رابطه سؤالات و شبهاتی پیرامون مهدویت و مسائل آخرالزمان مطرح میشود که در سلسله گزارش‌هایی تلاش شده است به برخی از آنها پاسخ داده شود:
*در روایات پیش‌بینی شده است که حضرت(عج) زمانی ظهور می‌کند که ظلم و ستم همه جهان را فرا گرفته باشد، اگر چنین است، پس ما نباید در جهت کاستن ظلم و فشار تلاشی داشته باشیم، چون اولاً بیهوده است و ثانیاً باعث تأخیر افتادن ظهور خواهد بود!
اولاً این پیش‌بینی‌ها باعث رفع تکلیف ما در جهت امر به معروف و نهی از منکر و تبلیغ دین و جلوگیری از ظلم و فساد نیست، آیا در عصر غیبت این همه تکالیف از مردم و مسلمانان برداشته شد؟!
ثانیاً در روایات آمده جهان پر از ظلم و یا پر از فساد میشود نه پر از انسان‌های فاسد و ظالم، میان این دو فرق است، ممکن است عده قلیلی به همه جهان ظلم کنند و نیز عده قلیلی با ابزارها و تجهیزات پیشرفته زمینه‌های فساد و ناهنجاری را در جهان گسترش دهند. مثلاً امروز آمریکا، اسرائیل و برخی قدرت‌ها به همه جهان زور می‌گویند و ظلم می‌کنندو یا با هزاران کانال ماهواره‌ای مستهجن و سایت‌های مختلف اینترنتی زمینه‌های فساد و بی‌بندوباری را در جهان فراهم می‌کنند و در این شرایط می‌توان گفت که جهان پر از ظلم و فساد شده است.
ثالثاً اگر قرار است جهان پر از ظلم و فاسد شود، پس انتظار فرج چه میشود و منتظران چه کسانی خواهند بود و یا امام زمان(عج) با کمک و همکاری چه کسانی قیام می‌کند و برای تشکیل دولت حقه جهانی موفق میشود، بنابراین اگر مفهوم انتظار به درستی فهمیده شود، بین انتظار و ظلم‌ستیزی و ریشه‌کنی فساد از زمین رابطه تنگاتنگی است و این انتظار ضمن امیدواری و انگیزه بخشی به محرومان و مستضعفان هر گونه سستی و افسردگی، سکون و سکوت را افراد بر می‌دارد و انسان‌ها را در راه تحقق عدالت جهانی به تحرک وا می‌دارد و زمینه را برای حکومت جهانی حضرت(عج) آماده می‌سازد.
*چرا امام زمان در برابر این همه فجایع و مفاسد، ناهنجاری‌ها و ظلم‌هایی که میشود، صدها سال سکوت اختیار کرده و کاری انجام نمی‌دهند؟
اگر مقصود این است که چرا حضرت(عج) ظهور نمی‌کند، باید گفت: هر وقت شرایط ظهور فراهم شود، ظهور خواهد کرد، فراوانی ظلم و ستم و مفاسد، تنها شرط ظهور حضرت(عج) نیست، ظهور حضرت(عج) شرایط دیگری نیز دارد، از جمله آمادگی عمومی و جهانی، اضطرار به وجود رهبری الهی و شرایط دیگری که هنوز حاصل نشده است، البته همان موقع که حضرت(عج) غیبت کردند، ظلم و ستم و مفاسد در جهان وجود داشته است، با اینکه ظلم و بی‌عدالتی حاکم بود، در عین حال غیبت واقع شد، چرا که مردم امام وقت را تنها گذاشتند و به دفاع و حمایت از او برنخاستند و تک تک آنها پس از دوران طولانی زجر و اذیت و اسارت و ... به شهادت رسیدند.
پس همان چیزی که فلسفه غیبت در آن موقع بود، همان فلسفه هنوز هم به قوت خود باقی است، اما اگر مقصود این است که با اینکه حضرت در پشت پرده غیبت هستند، چرا جلوی این مفاسد و ناهنجاری‌ها را نمی‌گیرند؟ باید گفت که به خواست و اراده الهی و امتحان مردم، چنین چیزی تا مدتی ممکن نیست، پیامبران و امامان با اینکه ظاهر و حاضر بودند، علیرغم مجاهدت‌های فراوان در عین حال نتوانستند جلوی همه ظلم‌ها وبی‌عدالتی‌ها را بگیرند، اگر مقصود هم این باشد از طریق اعجاز و خرق عادت این کار را انجام دهند که این هم خلاف حکمت خدا است و سنت الهی بر این امر دایر است که کارها با روال طبیعی و با اسباب و عوامل طبیعی به پیش برود.
۰۲:۵۵ - ۱۳۹۹/۱۲/۰۷
